Wat het educatieve besef van Philips voor mensen betekenen kon wordt goed geïllustreerd door een fragment dat ik onlangs las in het eerste deel van de autobiografie van Maarten 't Hart 'Het roer kan nog zesmaal om', uitgegeven in 1984.

'Zo dwaalde ik samen met klasgenoten en een leraar een dag rond bij Philips in Eindhoven. Ik voelde mij daar allerminst op mijn gemak omdat ik medelijden had met de vrouwen die aan de lopende band stonden. Toen we aan het eind van de middag bijeen gedreven werden in een ronde zaal waarvan het plafond bewolkt was met luidsprekers, voelde ik mij weinig gelukkig. Een employé van Philips hield een inleiding over geluid, geluidstechniek, hi-fi en beëindigde zijn toespraak met de mededeling dat ze, ter demonstratie, iets zouden laten horen dat ze in een kerk hadden opgenomen. Toen klonk uit al die plafondluidsprekers een koorwerk, waarvan ik eerst jaren later heb ontdekt dat het het slotkoor uit de Mattheus Passion was. Ik zie mezelf daar zitten, uit alle macht proberend om de tranen weg te slikken, en het is alsof ik weer hoor hoe het daar van alle kanten op mij af komt en mij bijna verstikt omdat ik zelfs geen adem meer durf te halen uit angst dat ik ook maar iets zal missen. Ik herinner mij hoe ik urenlang daarna zelfs niet in staat was met ja of nee te antwoorden op opmerkingen van mijn klasgenoten (..)'

Met vriendelijke groet,